Sevgilim! Seninle el olduk şimdi.
Görmesem de seni, hep hatırlardım.
Kaderin sevgime hor baktığını
Seni gördüğüm ilk günde anladım.
...
Bambaşkaymışsın sen canımın içi,
O mahzun halini unutamadım.
Resimlerde buruk görünce seni,
Gurur boş bir şeymiş, çok geç anladım.
...
O ezik bakışın, o çocuk halin!
Daha fazlasını inan görmedim.
Duruşun, hafiften gülümseyişin!
Sen sanıyordun ki, seni sevmedim.
...
Ağladım, sızlandım, üzüldüm ama
Uçan kuş misali elimden gittin.
İkimiz çok güzel, bir çift olsak da,
Başkasını buldun beni terk ettin.
...
Her ne kadar niyet bizim olsa da,
Üzülmem, üzülmem böyleymiş kader.
Anneler, babalar çırpınsalar da,
Sezinlenemezmiş başa gelenler.
Kayıt Tarihi : 25.8.2016 14:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
'Sevgilim' sözcüğüyle başlayan bir şiir yazmak istedim. Bu sözcüğü söyledikten sonra biraz bekleyecektim. 'Sevgilim! '. Sözcüğü birkaç defa tekrarladım, çok hoşuma gitti. Sonra oturdum, bu şiiri yazdım. Şiir hayal ürünüdür; gerçekle ilgisi yoktur.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!