EL OLDU BANA
Gelmeye başladı, kırkında ilham
Şiir vazgeçilmez, hâl oldu bana.
Nasıl oldu birden, bire değiştim
Şiirden gayrisi, el oldu bana.
O yakar insanı, hep için için
Niçin yaratıldın, düşün sen niçin?
Sözlerime kuvvet, getirmek için
Şiirsizse bir dil, lâl oldu bana.
Uğruna can verdi; bayanı, bayı
Soyumuz Oğuzlar, boyumuz Kayı
Şereftir bizlere; yıldızı, ayı
Şiir; al bayrakla, gül oldu bana.
Bâzı dertlerimi, getirdim dile
Emekler gitmesin, ne olur yele
İçimi döktüğüm, her mısra ile
Şiir rahatlatan, dil oldu bana.
Şâirler olmalı, elbette dakik
Bu da yetmez elbet, gerek didaktik
Münacatla, naat; aşk, lirik, epik…
Şiirle yürümek, yol oldu bana…!!!
06/06/’18
Hanifi KARA
Kayıt Tarihi : 6.6.2018 09:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!