El Oğlu Şiiri - Muhsin Özalp

Gülüm bu dünyada gafil olanın,
Gözünden sürmeyi çeker el oğlu.
Yârışta yabandan geri kalanın,
Postuna tuzları eker ol oğlu...

Kurt sürüsü gibi döner çarşıda,
Fırsat bulsa yamyam olur karşıda,
Bulamazsın eski tadı turşuda,
Saf suda sirkemsi kokar el oğlu...

Sen sen ol kimseye açığı verme,
Gereğinden fazla ipleri germe,
Tacı tahtı koyup mitili serme,
Kapalı gözleri keker el oğlu...

Kapıda kararsız asla bekleme,
Yalan da konuşsan sakın tekleme,
Haramından bir gül bile koklama,
Suçları meydana döker el oğlu...

Ferâset insanı belâdan korur,
Gülü diken eder gereksiz gurur,
Avcılar ceylanı keyf için vurur,
Adamı ciğerden yakar el oğlu...

Akıl umman fikir coşkun bir dere,
Beyin çalışırsa sığar mı yere,
Muhsin nefes sayın belli bir kere,
Sırçadan saraya çöker el oğlu...