El mi Olduk S-168 Şiiri - Bekir Karaçam

İlkbaharda gidiyorduk bağa bahçeye,
Demet demet gül koyardık mavi bohçaya,
Nasıl gönlün razı oldu benden geçmeye,
El mi olduk, canım canım, el mi olduk biz.

Haziran ayında beni davet etmiştin,
Sarılıp ağladın birde boyun bükmüştün,
Senden başka sevmem diye yemin etmiştin,
El mi olduk, canım canım, el mi olduk biz.

Hani, hasretinle yanıp tutuşuyordun,
Gördüğümde hep göz göze bakışıyordun,
Sağ yanıma ne de güzel yakışıyordun,
El mi olduk, canım canım, el mi olduk biz.

Çam Aşık’ ım, bağrım yanar kaderim mi ne,
Elimde bir şey kalmadı dünden bu güne,
Davul bile vurur derdin dengi dengine,
El mi olduk canım canım, el mi olduk biz.