Gün gelecek Şiiri - Salim Diyap

Gün gelecek, kendine ırayıp
yavaş yavaş ölen neşelerin yasını tutacaksın.

Gün gelecek,
bir köşeye ilişip,
sararan çiçeklerle anılmak istemeyen arzuların
senden kenar gezmesine hüzünle bakacaksın.

Gün gelecek,
göçen kuşların vefasızlığı yüreğini aşındıracak.
Ölü yıllara basarak
yalnızlığına doğru yol alacaksın.

Bu mevsim,
ölmüş renklerin cenaze merasimidir.
Nereye gitsen, ayazında ağırlanacak;
toprağın sıcaklığına bir daha dokunamayacaksın.

Gün gelecek,
içindeki cephaneliği boşaltıp,
yüreğini yıpranmış eski bir mendil gibi katlayıp
gözden uzak bir yere koyacaksın.

Gün gelecek,
adımların olmadan akacak bu sokaklar,
yere düşen gölgene hasret kalacaksın
Pişmanlıkların kapını çalacak doğrulup o kapıyı açmayacaksın...

Gün gelecek, durduk yere
ellerin üşüyecek boş boş ufuklara bakacaksın

Kaçarın yok.
Sen de,
evet, sen de
akan sular gibi
azalarak kaybolacaksın.