Koyunlar içinde en güzeli
Nerden baksan, olur belli
Sesimi duysa, koşar gelir
Sürüyü ardına katar gelir
El koyun bağlı sol bileğimde
O yârin aşkı var, yüreğimde
Onun silueti var, belleğimde
Askerliğim engeldir önümde
El koyun, kuzusunu meler
Leylâ, şair Bayram’ı sever
Bayram’da Leylâ’sını sever
Birbirini seveni kim neyler
El koyun bağcıklı
Öptüğüm yerden bal çıktı
El koyun boyalı mı boyalı
Onun yanağı, tabii boyalı
El koyun, kuzusunu arar
Yârsiz dünya, niye yarar
El koyun, uzaktan meler gelir
O yar, karlı dağları deler gelir
El koyun, kuzusunu kokluyor
O yâr de mendilimi kokluyor
El koyun, kırda çimen otluyor
O yârim, bana çiçek topluyor
El koyun, elimden tuz yalar
O yâr hasretimden buz yalar
El koyun, susuzluktan yanar
Kulağım çınlıyor o beni anar
El koyun, yünlü mü yünlü
O yâr, bana gönüllü mü gönüllü
O yâr suya gidiyor elleri güğümlü
Sevdiğim, çok mu çok görünümlü
El koyun, seher vaktinde kaldırır
Aç kurtlar sisli havalarda saldırır
Ne versem, el koyun boynuma sarılır
Bir gün aramasam, o yâr bana darılır
El koyun, tokalı mı tokalı
Yıllar oldu, onunla aht-i peyman yapalı
Belki aylar oldu, hasreti burnumda tüteli
Belki yıllar oldu, silueti gözümde tülleneli
Ah el koyunum ne olur, dön gel koyunum
Eğer dönmezsen, hep bükük kalır boynum
Tâ ezelden beridir, yürüktür benim soyum
El koyun ve Leylâ’sız hayata olmaz doyum
B.TUNCA/05.07.2000
Bayram TuncaKayıt Tarihi : 15.12.2000 13:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!