El Kerîm Şiiri - Mustafa Yaralı

Her şeyin en iyisi, en faydalı olanı,
İhsan, inam, inayet, cömertlikle dolanı.

Şerefle ve izzetle, muazzez ve Mükerrem,
Güzellikle muttasıf, Kerim olan muhterem.

Herhangi vesileye muhtaçlık hissetmeden,
Kulları razı eden, karşılık beklemeden.

Bilinen, bilinmeyen, nimetler bahşedendir,
Bunları keremiyle, izzet ikram edendir.

Bu da iki açıdan, el-Celil’e tabidir,
İlki zıtlar birliği sağlayan “Celâlidir”

İkincisi, azamet sahibi olan Zat’ın,
Azametini duyup, kesilirken takatın.

Kulun küçüklüğünü, zillette vardırması,
Kerimin, “ümitsizliği” ortadan kaldırması.

Böylece Hak Teâlâ Azametle beraber,
“Celalinden ikramı” keremle, verir haber.

Cömertliği, varlığa sirayet etmeseydi,
Bir meçhul karanlıkta, “varlık” denilen neydi?

Yaratan esmalarla, kodlamış bidayette,
O engin keremiyle, ikramla inayette.

Her nesnenin üstünde “Kerim” şerhi yazılı,
“Zül Celali vel ikram” mührü bile kazılı.

Allah’ın dostları, velileri “kiram”dır.
Onlara musibetler, ne kederdir, ne gamdır.

Hükmüyle hikmetinde, ikramları komutlu,
Verenle, alan eli, bilenlere ne mutlu.

Keremle örülmüştür, hazinenin kapısı,
Aralıksız açıktır, onun cömert kapısı,

Kullarda tezahürü, kulu kulla imtihan,
Kaybetme yeri değil, kazanmak yeri cihan.

Sorgu sual sormadan, güzel olan her şeyle,
Ya Rabbim kullarına, kereminle lütfeyle.

23.02.2012…Mustafa Yaralı