El İnsaf Sevgilim

Durmuyorsun yine,
Gözlerimden akıyorsun
Düşürdüğüm her damlada,
Sol yanımı yakıyorsun
Bilmeliydin ah hüzün gözlüm,
Bilmeliydin!
Gelişinle gülen yüzümün,
Gidişinle ölüm gibi solacağını bilmeliydin...
O saf "beyaz" düşlerimize,
Kefen giydirmemeliydin,
Öldü diye topraklar örtmemeliydin,
Sen beni hiç dinlemedin, dinlemedin.
Hiçbir zaman nazımı çekemedin,
Yazık ettin bize, düşlerimize, gülüşlerimize...
Şimdi ne çare zamansız "zamanı" geri çevirmek,
Ne çare o eski mutlu günlere geri dönmek!
Şimdi biz seninle neyiz?
Ben bile bilmiyorum,
İki ayrı şehirde iki yaralı yürek,
Daha dün habersiz bir "saniyem" geçmezken,
Sensiz koskoca yıllarım geçti gitti...
Bilemedin, sen hiç bilemedin!
Adını yüreğime kazımışken,
Sökemeyeceğini bilemedin.
Böylesine ben "sen" olmuşken,
Sensiz olamayacağımı bilemedin!
Şimdi ben soğuk bir gecenin,
Yalnız bir "şairiyim",
"El insaf" be sevgilim,
Sensiz "seni" çok özledim...

HÜSEYİN ARSLAN
18.12.2013 - 00:25