El İnsaf Şiiri - Samettin Şenkaya

EL İNSAF!

Vicdanı kaybedene ne denir ki!
İnancı kıt, acıdan ne bilir ki!
İnsafsız olan ne diyebilir ki!
Demek; “Ne Halt Ederlerse Etsinler”!
El insaf! Vatanı mı terk etsinler?

Vicdan; imanın yarısıdır derler
Aynı menzile birlikte giderler
Merhamet bahçesine gül dikerler
Demek; “Ne Halt Ederlerse Etsinler”!
El insaf! Açlar; ne yiyip içsinler?

Ne yazık ki siz Hakk’tan ayrıldınız
İman nuru vicdandan sıyrıldınız
En temiz kokan yandan mahrumdunuz
Demek; “Ne Halt Ederlerse Etsinler”!
El insaf! Hırsızlık damı etsinler?

Çığlıklarını içte hapsettiler
Gözyaşlarını tende hissettiler
Acılarını ruha nakşettiler
Demek; “Ne Halt Ederlerse Etsinler”!
El insaf! İntiharı mı seçsinler?

Mazlumun vicdanı rahat! Ya sizin?
Elinizden gelse dersiniz; ezin
Yanlış yaptınız “Orda” dövün dizin
Demek; “Ne Halt Ederlerse Etsinler”!
El insaf! Dilencilik mi etsinler?

Sözün bittiği yer ne deyim size!
Ancak Hakk getirir sizleri dize!
Allah insaf versin her birinize!
Demek; “Ne Halt Ederlerse Etsinler”!
El insaf! Irzlarını mı satsınlar?

SAMETTİN ŞENKAYA
(KUL SAMİ)