El imiş meğer... Şiiri - Murat Ülkü

Dağlarda gezer idim bir düze kondum
Ben senin sıcacık samimiyetine vuruldum
Nerede nasıl diye merak edip durdum
Benim kızım bildiğim bana el imiş meğer...

Bir sözüyle hasar aldı tüm duygularım
Ruhum yüreğim yaralandı her yanım
Sırat olsa daha, yanarım gecmem üzerinden
Benim guzum bildiğim, bana el imiş meğer...

Gördüğüm vefasızlıklardan artık solgunum
Can dediklerimin canımı yakmasından yorgunum
Herkesi kendi gibi zanneden yüreğime dargınım
Canımdan can bildiğim, bana el imiş meğer

İçimdeki acıyı yazmaya kalemin gücü yetmiyor
Dün abim diyene, ne oldu da bugün lafım geçmiyor
Sizli bizli olmuşuz, hayat işte diyerek gazel okuyor
Benim gözümün nuru bildiğim bana el imiş meğer

Seni de kalbimdeki mezarlığa gömdüm
Bir kez eğmediğim başımı kadere eğdim
Saflığıma yanayım, bir de üzüldüm gözyaşı döktüm
Benim yokluğun da yandığım bana el imiş meğer

Titriyor ellerim sanki kalemim de ayaz var
Vefasızlar bedenimi ruhuma hep ediyorlar dar
Allah ıslah etsin, ben kimseye etmem intizar
Benim guzum dediğim, kızım bildiğim, bana el imiş meğer....