El Hubbu Lillah(Allah İçin Sevmek

Koymuştur kıstası ezelden Allah!
“Hak namına sev, hak namına küs”
“El hubbu lillah vel buğzu fillah”
Mugayir sevgiler, talihsiz makûs!

Rahmandan daha çok sevemez kimse!
Severim diyorsa, sapkındır kimse!
Dinleme rabbini, senin haddinse?
İfrata gidenler, irfanda nakıs!

Allah’ın sevdiği, sevilir malum!
Melunu kerihi, sevemez âlim.
Mihenkten şaşanlar, elbette zalim!
Dallalı bidatli, olur o bakış!

Her şeye muhabbet; sakam-ı kalbi!
Kendinin değildir, şahısın kalbi!
Koyarsan yan yana, kitapla kelbi,
Esfele yönelir, insanda akış!

Harama muhabbet, fasık içindir!
Zakkuma methiye, niye niçindir?
Dünyada her sevgi, rıza içindir!
Şaşıdır mihenksiz, her türlü bakış!

Yalanı yılanı, severmi akil?
Düşmanı sevmenin, neresi makul?
Bu türlü sevgiler, yanlış ve sakil!
Bir olmaz abesle, manalı nakış!

Resul-ü Kibriya, severdi neyi?
Mahbubdu indinde, hayır ve iyi!
meşruyu sevmeye, teşvikti sayi!
Takip et nebiyi, yanına yakış!

Ölçüsüz sevgiler, beladır başa!
Rızayı istersen, mihenkli yaşa!
Çevirme gerçeği, hissinle hâşâ!
Sünnetle değilde, hatayla çatış!

Duyguyla günaha, gösterme saygı!
Takvayı esas tut, taşı hep kaygı!
Ayetten kıstaslar, almazsa duygu!
Nefsinle harbe gir, hissinle atış!

Müstakim olanın, ölçüsü bunlar!
Uymaya mecburdur, insanlar cinler.
Hüdabin olanlar, hüdayı dinler!
Felsefe yapana, yakındır batış!