Her gün, yeni bir acıyı kucaklıyor küçük yüreğim.
Bahar gibiydi oysa hayallerim.
Şimdi buz tutmuş kalbim, kar, fırsat boran üfler nefesim
Bir zamanlar sevgi söylerdi dilim
Şimdi dilsiz lal gibiyim.
Ne güneşim ısıtan, ne de yıldızları kucaklayan geceye benzerim...
Ot bitmeyen kupkuru bir çöl gibiyim...
Ne yana dönsem tükendi ümitlerim
Kara delik miyim neyim, tüm dertleri ben çekerim?
Sormayın bana kimsin diye,
Ben artık ben değilim
Zalimin yarattığı bir eserim.
Kendime bile el gibiyim...
Suzi
Suzi AyyıldızKayıt Tarihi : 6.4.2024 20:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Suzi Ayyıldız](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/04/06/el-gibiyim-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!