en güzeli kendi dünyanı kendin yakalayacaksın,
kendi elini
başkalarına bırakmayacaksın
yine sen tutacaksın....
bir gün bırakacak diye korkun olmayacak,
sıcaklığını da en derinden hissedebileceksin...
düşün,
kendi elinle yapabileceklerini....
kalbini tutabilirsin her istediğinde,
saçlarını okşayabilirsin,
gözlerindeki yaşı mendillere bırakmaz,
kendin silebilirsin...
dudakların titrediğinde,
heyecan peydahlandığında gözlerine,
ayaklarında derman bittiğinde,
tutunabilirsin....
yazarsın,
ne varsa aklında,
yüreğinde,
öfkeli veya sevgili...
çizersin,
dünyanı çizersin,
ister renkli,
ister siyah beyaz....
ellerin EL gibi tutmaz seni,
parmaklarından başlayan ayak ucuna kadar uzanan beden yolunda
sol üst tarafındaki mola yerinde
her zaman duyabileceğin atışları
dinleyebilirsin....
hiç bir gönül seni tutamaz böyle,
nankördür EL/ler,
zamansız bırakılan alışkanlık gibidir...
Kayıt Tarihi : 11.3.2018 21:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Kemal Erdoğan](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/03/11/el-gibi-31.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!