Konuyu altı yedi bölüm aşağıda bitirirken şunu da vurgulayayım. Her bir “yaratılış hikâyeciliği”, anlatıcıların hikâye öncesindeki yaşantısına göre “artırılmış bir gerçekliği” ifade ederler.
Kişi yaşamını temel aldığımızda, kolektif yaşam artırılmış bir hikâye gerçekçiliğini anlatmanın konusu olacaktı. İlk kolektif yaşam tipleri doğada ortak sağlama yaptıkları bir “totem alanlardı”.
Ortaya çıkan kolektif kuvvet nedenle bu durumda kutsanan kolektif ilişkiler, ilkin “totem kutsaması” olarak öne çıkar. Totem kutsaması kişi yaşamına göre kolektif kuvvetin doğada yaptığı grup sağlamalarını temel alan bir kutsamadır.
Böylece kolektif kuvvet nedeniyle ilk düzenli kolektif serüvenler, ilk artırılmış gerçeklerdi. Ancak bu yeni durum kişi yaşamına göre çok büyük bir farksa da izole grubu dışa açamaz. Grubu yalıtım merkezi içinde tutan bir kutsamanın hikâye anlatısıdır.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta