El Etmiş Şiiri - Necati Çavdar

KADİM DOSTUM EL ETMİŞ
Musa Keskin kardeşime

Kadim dostum, düşünüp “gel” demiş bize
Özlediğini söyleyip “el” etmiş bize
Duygularımı anlatmakta acizim size
“Musa” gibi ezelden ebede dost geldi bize

Geçmişi anıp, bu günlere gelmiş
Meğer iki kelamın hatırı varmış
Unutup gitmemmiş, hem kadir bilmiş
Kadim dosttan acele “gel “dendi bize

Düdük çalıp, haramiler taş koydu yola
Belki de aynı mesken, olacaktı yuva
Mezarlıkta karşılaştırdı, rızk davasına
Yine kavuştuk; yıllar uzun, ömür kısa

Takdir..Yücelik sanmayın bakidir size
Sahtelik sizin olsun, şeref kalsın bize
Çok para, makam, derman değildir dize
Saltanat dediğin yaz değilse biter güze

Çok ulaşılmaza ulaşıp, gördü, O
“Yüce” bilinen “alçak”ları bildi, O
Bir dönem; tarihi kayda aldı, O
Mekan ne büyük olsa alçalır bize

Hiç gerekçesiz sevdik bizde onu
Davasında Keskin, zikzaksız yolu
Memleketten müsemma gül huyu
Benzetme değil, Türk oğlu, tertemiz soylu

Yine elektronlar buluşturuyor ikimizi
Muhabbeti her zaman mest eder sizi
Çizgisi; iyi.. Yolu; doğru.. Yok eğrisi
Yüksek seciyesi gerçekten dost etti bizi

İsmine uygun Musa gönüllü, sohbeti hoş
Yalan dünya neye değer, sonu boş
Dosttan gel oldumu koş ama hemen koş
Dostun kelamı değil, sade çayı eder sarhoş

ORDAYIM

Dosttan ayrılık zor imiş meğer
Arayan soran var imiş meğer
Dostun sohbeti dermanmış meğer
Hazırla demi, kıvama gelince ordayım

Kalp gözü açıksa hacet kalır mı söze
Gönülden olunca sevgi ulaşır bize
Yalan dolan giremez çağlayan öze
Bahar geçti, sonbahar uzak, yaz başı ordayım

Irak sayma, hep yayındayım
Hak var iken sanma zordayım
Kalabalık içinde; yalnız, dardayım
Az kaldı geliyorum bil ki yoldayım

Gönülden çıkmazsa ayrılık; yakar, çırağı
Can evinden vurur dostun selamı
İçmeyiz ama sarhoş eder dostun kelamı
Sen kahveyi söyle telve zamanı ordayım.

19 Haziran 2005
Saat 19
Türk Ocağı- Aşiyan- Ankara