El Ele Yürümeliydik Şiiri - Ahmet Emre

İnkar edemem şu gerçeği
Ne iyi günümde varsın,
Ne de kötü günümde...
Hayatın bu çıkmaz sokağında
Hep geri dönüşüm oldun benim
Yollarsa hep dardı aslında
Ne nefes almaya müsait,
Ne de aralıksız koşmaya
Önümüze hep birileri çıkardı...
Ne zaman arkama baksam
Alacaklı gibi dizilirdi acılar
Bitmezdi bedeli aşkımın
Sorgusuz sualsiz verirdim bir parçamı
Kimseler bilmezdi ne de olsa
Ben seni en derinlerinde saklamıştım kalbimin
Ne yok olmaya müsait,
Ne de terk edilmeye...

Benim dediğin yıldızlar hep kaybolurdu
Bulutlarsa yağmurla yetinmezdi hiçbir zaman
Hep dolu yağardı üzerimize...
Hep kırılırdık gidenlerin ardından
Yine de uslanmazdık,
Bir şans daha verirdik...
Bana sorsan hatalıydık
Acıları ceplerimizde biriktiriyorduk
Ne zaman elimizi koysak ah ediyorduk...
Hep sahte gözlerle bakıyorduk hayallerimize
Hiçbir zaman açamadık gerçeğin kapılarını
Bu yol ikimizin yoluydu aslında
El ele yürümeliydik...