Yürüyebilirsin tabi, en doğal hakkın-ız. El ele, şen gülüşler içinde ve sanki mutluymuşsuncasına. İtaat değil, merhamete lüzum yok ve sanki gerçekmişçesine. Yürüyebilirsin, yaşamaya çalışabilir hatta yaşayabilirsin hayatını; her anını neşe içerisinde. Hakkım da yok haddim de değil, ben kimim ki!
El ele yürürken gördüm bugün seni, sizi. Ömrümce hiçbir şey böyle yakmadı içimi. Ömrümce hiçbir ecel böyle öldürmedi beni. Ulan ömrümce hiçbir düşmanım yapmadı böyle bir vicdansızlığı. Sen bugün elinde koskoca bir aynayla geçip gittin önümden. Bana, beni, anlattın! Bana beni gösterdin önümden geçip giderken. Acizliğimi, çaresizliğimi, sefilliğimi ve bit’aplıpımı yüzüme vura vura yürüdün gözümün önünde, el ele!
Noldu şimdi, başın göğe mi erdi? Noldu şimdi mutlu mu oldun? Noldu lan şimdi, noldu beni diri diri gömünce o kaldırım taşlarının altına gömünce? Neyin ispatı, neyin nispetiydi bu?
Yaşamaya çalışıyorum, gitmeye çalışıyorum, gidemiyorum… Kimse; el ele yürüdüklerin, gözünün içine baktıkların dahil hiç kimse seni benim kadar sevmeyecek kadın… Ellerinle boğdun sen, seni bu dünyadaki her şeyden çok seven zavallı ve aciz beni!
Yaşar Kemal demiş ya hani; “Elin adamı ne anlar senden!” diye… Anlamayacaklar seni, seni asla anlamayacaklar. Beni de! Dur sana sen ile cevap vereyim; sen de hiç böyle sevilmedin ben de hiç böyle sevilmedim! El ele yürüdüklerin dahil hiç kimse seni böyle sevmeyecek…
Sen benim yarım kalan her şeyimsin! Yarım kalan sigaram, yarım simitim, yarım umudum, yarım aşkım, yarım sevdam, yarım sevmişliğim ve yarım sevilmişliğim… Sen benim gşderken bile omuzuna göz yaşı döktüğümsün! Sen ne anlatırsan anlat, ne söylersen söyle… Gözlerine söyle ya susaunlar ya da bas bas bağırmasınlar Zeynep yalan söylüyor diye! Gözlerin… Cennet! Bana bakarken Flrdevs katı Cennetin!
Tek bir söz etmeye hakkım da yok, haddim de. Tut elini; sımsıkı tut kocanın elini, aman diyim bırakma. Dost düşman görsün, kıskansınlar mutluluğunu. Zaten hep el eleydiniz, nesi saçma gelsin ki bunun… Zaten hep mutluydunuz, el ele dolaşırdınız nesi yanlış ki bunun. Tut elini.. sımsıkı!
Andıkça
Ne zaman seni düşünsem içim ürperir,