ya dertlerim tükensin ya da nefesim
zor geliyor artık yaşamak anne
içimde kaldı da cümle hevesim
kar yağıyor her mevsim içime anne
bilmem ki feleğin benle zoru ne
her günüm ölüme türlü bahane
zay oldu umudum oldu bin pare
dar geliyor gönlüme bedenim anne
ayaklanıp öylece durmak istiyor
deli taylar gibi koşmak istiyor
sevda deryasına dalmak istiyor
har geliyor yalnızlık ateşi anne
divane yim feryadım arşa çıkıyor
bütün dualarım yerde kalıyor
sanırım ecelim beni arıyor
el ediyor mutluluk gel diyor anne...
el ediyor mutluluk gel diyor anne...
Kayıt Tarihi : 6.3.2010 23:10:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ozan Divane](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/03/06/el-ediyor-mutluluk.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!