El'e dinç... Şiiri - Murat Ülkü

Ele dinç, hep bana yorgun
Ele müsait, hep bana meşgul
El ile güler, oynar, her yola uyar
Bana ne imkanı var, ne zamanı var...

Ben beklerim, o durmaz akar
Her şeyin başı o, her şeyin sonu o,
Benim aklım onda, başka dünyada o,
Bir yanı elveda, bir yanı merhaba...

O baharı yaşar ben kışın ortasında
Gözleri parlar, benimkiler sis perdesinde
Ben hiçbir yerdeyim lakin o her nir yerde,
Oysa bekle dese, Şair onu bir ömür beklerde...

Bu ayrılığın acısı, içimde bir kor
Sevmek mi, yoksa ceza mı? çekene sor
Her şey boş, anlamsız ve de yalan
Ne zaman güler benim yüzüm, ne zaman?

Benim gökyüzünde bir yıldız bile yokken
Onun evreninde milyonlarca güneş var
Sonsuzluğun kenarında, yalnız umut var
Beklerim usanmadan, olur ya belki bir gün döner...

Güneşim sönmüş, gecem çok uzun
Yüreğimde bir sızı, bitmez bir hüzün
Hayat bir nehir, akıp gidiyor önümden
Ben kıyısında kalmış, susuz bir gezgin..

Ruhumda bir boşluk, onun adıyla dolu
Gözümde bir yaş, her damlası umutlu,
Sanki bir rüya, uyanmaya korktuğum
Gerçek olsa da, hayallerimden kopamam..

Her esen meltem, onun kokusunu taşıyor
Ne zaman kapıyı açsam, aklıma o geliyor
Onun olmadığı her an, sanki zaman duruyor
Yokluğu bir girdap, beni içine çektikçe çekiyor.

Ne yana dönsem, duvarlarda onun gölgesi
Her adımım boşluğa, her sözüm bir yabancı sesi
Oysa gelse, tek bir dokunuşuyla cenneti yaşardım
Ben bu aşkın en sessiz, en yalnız, en yenilmez mağlubuyum...

Isyanım, sitemim, feryadım sessizliğimde saklı
Gelsen bir kez daha yanıma, her dert biterdi,
Bilirim, sen bir masalın son sayfasını okur gibisin,
Bende bir ömür biter, yenisi başlar, lakin sen bilmezsin..