El duyar beni. Şiiri - Celal Işık

Bağır ,çağır kimse sesini duymaz .
Öz evladım değil el duyar beni.
Şu çamur deryası,mil beni boğmaz.
İlle gözümde yaş sel boğar beni.

Kırk yıllık eşimle yar olamadım.
Öz yurdumda bana yer bulamadım.
Gurbet içimdeymiş ben bilemedim.
Kendi öz kardeşim el sayar beni.

Hicap perdesini yırtmış bak arsız.
Hatır gönül bilmez yıkmış pervasız.
Evlatlar hayırsız dostlar vefasız.
Kendisi cevahir pul sayar beni.

Celali kar yağmış dağın üstüne.
Nafile güvenme varlık dostuna.
Engin ol var otur arif postuna.
Cahile döktüğüm dil yorar beni.