Öyle bir güzergah ki gölgelenmeye ağaç dahi yok. Sıcaklık saçlarımı ve kafatasımı geçip beynimin içini kaynatıyor adeta. Üstüm başım toz, kir pas içinde. Yorgunluğum birbirinden habersiz iki yanda hayatın yoğunluğunda kaybolan ayakkabı bağcıklarımdan belli. Nereden geldiği anlaşılmayan, belli belirsiz bir mırıldanma geliyor kulağıma. Bir yandan bu garip, hem tanıdık hem büsbütün yabancı sese kulak kabartıyorum; öte yandan genzimi yakan toz ve susuzluk ikilisiyle mücadele ediyorum. Yine bir hayal kırıklığı ve yaşama korkusu ile kalkıp tahmini bir yöne yola koyuluyorum. Birkaç tepeyi aşarken sese göre yön değiştiriyorum. Nihayet birkaç tepeden sonra bir su birikintisi yanında oturmuş elleri bir üflemeli çalgıyı tutarcasına havada ahenkle dans eden, sesi berrak, tutku ve coşku dolu olan bir Peri'ye rast geliyorum. Tuhaf ki elinde bir enstrüman yok, ancak yalnızca bir çalgıdan gelebilecek melodiler yayılıyor dört bir yana. Civarda canlı cansız ne varsa can kulağıyla O'nu dinliyor. Hemen yanında yerde gümüşi renkte bir heybe. Belli ki O da benim gibi uzaklardan geliyor. Fakat, benim aksime üstü başı tertemiz. Pınarı ve yaşam kaynağını, gölü, su birikintisini, yeşilliği ve çiçekleri benden önce bulmuş. Ben onca vakit çölde bir oraya bir buraya dolanıp durdum, nice seraba ve hayale aldandım, olmadık eşkiyaya gönül verdim. Aynı yolu geldik lakin sanki O hiç çölden geçmemiş gibi. Merakla ve geldiğimi haber vermek için öksürerek yaklaştım. Tabii susuzluktan öksürüğüm gerçeğe dönüştü. Aşağı yanına vardım. Bana göz ucuyla baktı ancak aldırmadan şiirsel ezgisine devam etti. Öksürüğüm izin verir vermez sordum;
"Affedersiniz, suyunuzdan içebilir miyim?"
"İçebilirsiniz, ancak su benim değil. Ben de sizin gibi yolcuyum."
"Kime ait?"
"Çölün de, bu yeşil vadinin de pınarın da sahibi aynı, O'nun zenginliğine ölçü bulmak güç. Ancak, merak etmeyin O pek cömert. İçebilirsiniz. Hak etmeyenler de içebilir. Hatta en çok onlar içiyor, nimetlerinden faydalanıyor. Çünkü en çok onlar susuyor ya da doymak bilmiyor."
Ne diyeceğimi bilemedim. Konuşma kesilince yine ağzını bir aletin ağzına götürürmüş gibi yaptı ve yine aynı eşsiz müzik yayıldı. Hayretle bakakaldım. Elinde görünmez bir alet olmalı. Bu esnada susuzluğumun şiddeti bin kat arttı suyu görünce. Eğilip kana kana içtim. Öyle tatlıydı ki doymak bilmiyordum. Doymak bilmi...?!?!? Bir an irkilip geri çekildim. Bir suya bir de Peri Güzeli Kız'a baktım. Çalmayı bitirmesini bekledim; aklımda biriken çığ gibi sorular vardı. Ancak, bir türlü durmadı. Bölmek için ağzımı açtım;
"Affedersiniz, acaba bi..."
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta