El değil, yabancı değil.
Bir el tarıyor, saçlarımı
Ama!
Ana değil, yar değil ben hiç değilim tarayan.
Öpüyor tararken, yüzlerimden
Tatlı, tatlı
Erkek değil, kadın değil.
Hoş bir kokusu var.
Anlıyorum, kokusundan
Tatlı bir serinlik veriyor kokladıkça kokusu.
Parfüm değil,
Kadın teni, hiç değil.
Kendini koklatıp, geçip gidiyor yanımdan.
Kadınım değil, başkası değil.
Toplamış dağların, ormanların kokusunu
Karıştırmış yosunla.
Ve!
Sürmüş sürüştürmüş her yerine
Hoş kokuyor.
Kokusu dersen beni, alıp götürüyor geçmişe.
Bu el değil, yabancı hiç değil.
Ahmet Yüksel Şanlı er
08 Ekim 18
Kayıt Tarihi : 8.10.2018 21:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Yüksel Şanlıer](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/10/08/el-degil-yabanci-hic-degil.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!