El Çek Yüreğimden Şiiri - Suzi Ayyıldız

Şimdi bir rüzgâr esintisiyim,
Derinlerimden kopan bir fırtına...
Zamanın kumlarına karışmış düşünceler,
Savruldukça kayboluyor içimdeki sevgiler.
Ve usulca sızlıyor en ince yerimden,
En zayıf noktamdan vuruyor yine acılar.

Bir yolun başındayım sanki,
Başı sonu belli olmayan, karanlık bir yolun...
Gitmek istiyor bir yanım,
Uğuldayan kalabalıktan sıyrılmak ister gibi.
Diğer yanım ise ıssız sokaklarda,
Başıboş, yorgun bir yürüyüşte.
Geceden kalmış gibi, yalpalaya yalpalaya,
Düşe kalka ilerliyorum,
Sonu olmayan bu ıssız yolda.

Yüreğim zalim bir gardiyan,
Duygularımı hapsetmiş en kuytu köşelere.
Oluru olmayan hislerime ne hüküm veriyor,
Ne de özgürlüğü bahşediyor…
Ne kalemini kırıyor sevdanın,
Ne de kelepçelerini çözüyor acılarımın.

Başıbozuk düşüncelerim,
Ne filizlenecek bir toprak bulabiliyor,
Ne de çıkabiliyor daldığı hülyalardan.
İsyankâr duygularım var içimde,
Kendi ellerimle idam edeceğim hislerim…
Yorgun düşmüş aklım, gençliğim,
Ne zaman firar eder benden, bilmiyorum.

Yine aklımın çelpeşik yollarında,
İzbe sokaklarında dolaşıyorum bu gece de.
Dermansızım…
Uçmayı öğrenemeyen bir kuş gibiyim yokluğunda.
Ve korkuyorum, alışırım buna diye.

Rüzgârda savrulan bir toz gibi içimin yorgunluğu…
El çek desem zihnime, yüreğimden…
El çek ki bu ağırlık dinsin,
Sevmeyi öğrensin şu küçücük yüreğim.
El çek ki unutayım,
Unutayım geçmişin izlerini.

Bırak da barış ilan edeyim gölgemle,
Bırak da aynalarda bakayım içimde açtığın yaralara.
Kim bilir, belki barışırım kırdığım yanımla,
Ve vazgeçmem ben de yüreğimden.
Severim belki ben de, çocuklar gibi hani…

El çek yüreğimden...