El Bırakmadın Şiiri - Fahri Bulut

EL BIRAKMADIN
Kime bu düşmanlık, neden kin, nefret,
Azap çektirirsin, dermansız bu dert.
Sözler kinayeli, kırbaçtan çok sert,
Yüzümde gülecek, hal bırakmadın…

Bağım gazel döktü, bülbüller suskun,
Hangi davranışım, şüphen ve kuşkun,
Beni şair yapan, ölümsüz aşkın,
Sana aşkım diyen, dil bırakmadın…

Yaratandan sonra, güvencem sendin,
İbadet ederken, kıblemdin, yöndün,
Evvelim, ahirim, bu günüm, dündün,
Düşerken tutacak dal bırakmadın…

Sarpa sardı gayri, düz giden yolum,
Kırdın kanadımı, tutmuyor dalım,
Ah, vah çeke çeke, çürüdü solum!
Peşinden koşacak, yol bırakmadın…

Kibirdir insana en bela düşman,
Gözden düştüğünde, olur bin pişman,
Kaç kere yalvardım, gafletten uyan,
Kalbini kırmadık, kul bırakmadın…

Bülbüllerden özge, şakırdı dilim,
Döktün saçlarımı, parıldar kelim,
Rızazade, gurbet ocağım, elim,
Seni aramadık, el bırakmadın…
Seni aramadık, el bırakmadın…
Seni aramadık, el bırakmadın…
20 ŞUBAT 2020
Fahri Bulut Rızazade