El Benden Öte Şiiri - İsa Kahraman

Bülbüle dut verip kimler susturmuş,
Bülbül ötmüyorsa, Gül benden öte.
Hep gerçeği söyler, kim kilit vurmuş,
Yalan söylüyorsa Dil benden öte.

Cep fakir, kalp zengin, bilmez ahali,
Bazan darda olur, bu dünya hâli,
Bir dertli günümde Hızır misâli,
Bana uzanmayan El bendoen öte.

Sazımla başbaşa efkârım varken,
Nağmesiyle hülyalara dalarken,
Bir dost meclisinde coşup çalarken,
Düzen bozulursa Tel benden öte.

Dosttan ılgıt ılgıt selamla gelse,
Hasreti unutsa, Visâli bilse,
Seher Vakti, Bad-ü Saba değilse,
İstemem esmesin, Yel benden öte.

İsa Kahraman