El ‘aziz’e Gelmelisin El’Azize

Sona bir son Sodyumu-1

son defa gidilmenin kavşağındayım
kavuşmak sol yaptı çarptı beni aşk
silinmiş bir kalbin hızıydın sanki
hiç gidemeyen hep gidendin sanki
son senlerin senesiydi eylüldü hüznün
yaralı bir bülbülü saldın ormanlarına
ötüp durdum büyük aşklar için
uçup durdum en büyük aşklar için
el’aziz yaptın ruhlar kentinde
elsiz bir tokatlaşmanın adılıydık
ilgini bağlamıyordu duygunun ilgeçleri
iki gidenin bağlacıydık bağıllar iç cümlede

*Hissin sismik solacı -2

hissetmenin yağmur hızıydın
damla damla düş’tün
acı çeken günlerimin urağan urganıydın
paganlarımı bitirici özençlerin vardı
sözlerin uçmuştu venüse

gözlerin düştü marsıma
ay sol yanımda sen yoktun
ay üstsüz hayalimde sen derin sularda
suretinle yakamozlar arasında Araflar ağlaşır
sırat’ından atar Fırat evvelim
kirli sularımı kabul etmez Kevser.
Bulanık hazlarımı kabul görmez özün
Biraz ben istersin, biraz benden istersin israfsız bir aşkı üfler İsrafil
Doğam sen sensizliğe doğan ben

*Ecir cebrini Cibril ederken aşkına-3

Sürüyor sürgünler mecrasındaki ecirlerim
kalmayı felç eden sensizlik kavlarım içimde
ilave ediyorum keşkeleri dilsiz geliş rayına
tabiatın tabi kızı sensin,sensin yol
künye sonsuzluğuna
fünye gidişine
kafiye son sözlerine
aşk her şeye kadimler uzatır, uzların gölgesindesin diye
ölümü eritir yardan taşlar değirmeni
gülümü soldurur kırmızı aşk cenderesi
sözümü sildirir sanrısı hülyasında kalan ben deresi
akar dururuz senin pınarların kururken
yakar dururuz senin alevin buzul acılar sunarken
bekler dururuz sen yakarken umudun bütün gemilerini
nasılsa vuslat denizi bizim
nasılsa seven biziz el ‘azize