El aman Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

el aman.!

biliyorum gelmeyecektin hemide hiç
aşka yorgun olunur mu
vakit ve yorgunluk kör bir bahane
aşk ertelenir mi?
korkun ayak bağındı göze alamazdın korkuyu
beni almadığın gibi göze..
düne yazmıştın bir kez bu güne başlayamazdın..
o dün ki, hep önündeydi yarın boşuna bekliyordu eşiğinde
ayrılığı mühürlemiştin sökemezsin bu yürekle
gözlerin orucunu açamayacak bakışlarına, bakışlarıma..
yalnızlık daha bir koyulanıyor bitkisel bir kederde
hayatıma vediğim insandın, en derin anlam sev da
gittiğinin gerçeğine nasıl katlanacağım bilmiyorum
el aman..!! hazem.
içim dökülüyor eksiliyorum boşluğuna
anlam soluyor yeşilde, iç dökümlerimin gözünde
aşk şairliğimin lanetidir biliyorum
biliyorum şairlik lanettir şiirler cinnet..
yüreğim kefenimdir dikişsiz ceket
içimde kopansa kızılca kıyamet
ülkemde aşkın dili ise şiddet
anlamını açığa çıkaransa ya ayrılıktır yada ihanet..
içim kül beyazı ateşi kefenleyen sükunet
süzülmüş acı, bıçak ucu sebat
ölümün ardında ki metanet, berbat
ay rengi tenlerimiz kabahat
yas yemini gibi çıplak hakikat..
yanılmaz yangınız, kanlısıyız bir birimizin
yazdıklarımı yaşıyorum sende işte ispat..