O gün, amaçsızca dolaşıyordum büyük bir alışveriş merkezinde. Ayaklarım, salon bitkileri bölümüne sürükledi beni. Oysa salonumun bir köşesi botanik bahçesi gibiydi. Difenbahya benzeri bir bitkiye takıldım. Yaprakları inanılmaz güzeldi. Tam elimi uzattım, saksıda bir başka el fark ettim. Huzursuz oldum. Başımı kaldırdım, sahibiyle göz göze geldik. İstek ve kararlılığını gözlerinden okudum. Ani bir refleksle çektim elimi.
“Eğer çok istiyorsanız…” dedi.
“Yok” dedim. “Buyurun, önce siz seçtiniz.”
Yüzüne, çok sevdiği oyuncağına kavuşan bir çocuğun mutluluğu yayıldı. Çiçeğin yapraklarını okşarken:
“Evim buraya çok yakın. Bir kahve içmeye davet etsem sizi… dedi”
Anladım, bu bir teşekkürdü.
“Kısmetse bir başka sefere…” dedim nazikçe.
Tamamını Oku
'EL ÂLEM ne DER? 'Bu yaşamda çektiklerimiz hep bu yüzden. Hayatı zehir etmelerimiz de bundan. Kırmak gerekiyor ama kırılmıyor.
Kutluyorum bu duyarlı yüreği.Hiç bir şey bilmeden ne çok peşin hükümler veriyoruz. Hep empatiyi savunuruz ama hiç uygulamayız. Sanırım dışlamak kolayımıza geliyor.
Güzel akıcı bir dille yazılmış. Sorun naif bir şekilde ele alınıp altı çizilmiş.Kaleminiz daim olsun . Sevgimle.
Konuyu çok güzel işlemişsiniz Naime hanımcım, duyarlı yüreğinize, yetkin kaleminize tebrikler...Sevgimle
HİÇBİRİMİZİN SUÇU YOK...!
Çevremizde olan-bitenleri değiştirebilme, onarabilme, istediğimiz şekle dönüştütrebilme gücümüzün olmadığını, yada yeterl olanayacağını düşünmek bizleri doğal gerçekçiliğe, doğal gerçeği olduğu gibi kabullenmeye götürür. Kader, yazgı denilen düşünce tarzı doğal gerçekçiliğin bir rastlantısından başka hiçbirşey olamaz. İşte bu düşünceden hareketle insanların 'kendi yazgılarını kısmen kendilerinin hazırladığı' açıklık kazanır. Çocuğunun yanlış ve olumsuz işlere karıştığını gören bir anne-baba gerçekleri mantık süzgecinden geçirmeden önce kendi çocuğuna toz kondurmaz da, onun sadece 'arkadaş kurbanı' olduğunu söylemekle yetinir. Bir başka düşünce tarzı: 'Alimden zalim, zalimden alim doğar' düşüncesi. Bu düşünce insanın genetik bağlarına sıkı sıkıya bağlı olmadığını, başlı başına özgün bir insan olduğunu ve tekil olduğunu vurgulamak içindir. İnsanların çift cinsiyet eğilimleri olması doğaldır ve bunu önlemenin bir yolu olmadığı gerçektir. Bu durumda kişinin kendisini bilmesi, özel ayrıcalığının farkına varması, kendi varoluş biçimini kabul etmesinden başka çıkar yolu yoktur. Bizler onlara acımakla, onlara elimizi uzatmakla, ya da kadınsı konuşan erkeklere 'homoş', erkeksi konuşan kadınlara da 'efemine' demekle bilmeden, düşünmeden onları dışlıyoruz. Kısa öykünün içeriği, derinlemesine incelenmesi mutlaka uzmanların ilgileneceği bir konu olarak algılanmalıdır. Ben sadece sizin anlatım biçeminize, dilsel yansıtma başarınıza, toplumsal düşüncedeki çalkalanmayı değerlendirmenize bakmakla yeiniyorum. Ellerinize sağlık...++
Tebrikler çok hoş sıkıcı olmayan güzel bir çalışma olmuş daha iyilerini de birlikte okumak umuduyla. ++
Sevgili Naime Hanımcığım,gönül dostum;
Toplum olarak insanları ne kadar anlıyoruz? Yadırgamadan-yargılamadan ne kadar dinleyebiliyoruz? Kimlikleri sınıflandıramadan insanlara ne kadar değer verebildik? Tüm bu soruların cevapları hep asılı kaldı soru işaretlerinde. Ötekileşmek veya ötekileştirmek kavramları aslında burada yolunu buluyor.Hiç kimse bir insanın ruhunda esen kasırgaları,yüreğindeki acılarını , düşüncelerindeki dagınıklıkları bilemez veya göremez bir bakışta. Hep diyorum:Her insan bir dünyadır.O dünya hakkında konuşabilmek için önce o dünyayı keşfetmek gerekir.Neden insanları olduğu gibi kabul etmesini bilmeyiz ki? Dünya kime dar geldi de ötekiler diye adlandırdıklarımız kabul görülmez? Kime göre biz veya kime göre ötekiler? Kadın veya erkek,deli veya akıllı,zengin veya fakir,güzel veya çirkin hangisine bu gökyüzü yetmiyor ki? Ben de bir gün sizin gibi bir çam devirmiştim. Amma bir satıcıdan renkli kalemler iştemiş sonradan yedi kat yerin dibine batmıştım.Ve onun ön sezisi,hoş görüsü ve gönül gözü ile görüşü beni bu vebalden kurtarmış, nefes almama vesile olmuştu o an. Bu yüzden sizi çok iyi anlıyorum.Ve insanlar kendi iç dünyasındaki sorgular karşısında ne kadar ezildiğini ve ne kadar mantıklı cevaplar verdiğini işte o zaman anlıyor.Ruhun nirvanaya ulaştığını ve kalbinin kuş sürüleri tarafından kuşatıldığını hissedebiliyor.
Çok harika bir betimlemeydi ve o evi kapıda karşılayan kedileri o koltuğu tam anlamıyla dokunup hissettim diyebilirim.Ama aklım o kedilerde kaldı.Onlar her ne kadar nankör olarak anılsalarda aslında dünyanın en vefalı canlılardan bir tanesidir ve vazgeçilmezlerim arasındadır.
Çok nefisti ,hissederek kaleme aldığınız her satırı hissettirerek okuttunuz.O yüzden o gönül pınarınız hiç eksilmesin.Gönülden kutluyorum.
Not:Kesinlikle öykü ve deneme türü çalışmaları daha sık paylaşmalı ve kesinlikle yoğunlaşmalısınız.
Selam ve sevgilerimle...
Manidar,içten,sıcak,sağanak duygular
_____________________muhteşem
Köze düşen gönül çiçeğine,mahir kalemine selam olsun
Yürekler hicran dolu kanıyor ise yarayı sarmalı el alem ne dere bakmamalı
Can içinde can olmalı, çünkü ceylan kalbinden yaralı
seven sevmesini bilen gönül çeker ancak bu kahrı
Saygı
sefaile okudum efendim sevgili hocam eline yüreğine sağlık
çevreye duyarlı bakmak oradan bazı sorunları alıp çekmek ve irdelemek fırsatını verir insana. güzel olmuş.bugün de dünya engelliler günü aslında biz çoğumuz çevreye duyarlı olamama gibi bir engelliyiz bu da bedensel engellilikten bin beter bir hal toplum için. ya ben de! demeyi bilmiyoruz.. herkesin başına her şey gelebilir
Konunun işlenişi,anlam ve anlatımı tek kelimeyle harika bir çalışma olmuş,sizi tüm kalbimle kutluyorum Naime hanım,selamlar.
Az önce yazdığım görüşlerimin sonuna eklediğim Üsküp şarkısının son cümlesi 'ben yâri bırakmam zor gelir bana' olacaktı. Bu şarkıyı Melihat Gülses'in sesinden dinlemek bir başka güzel. Selamlar...
Bu şiir ile ilgili 92 tane yorum bulunmakta