Burada bir şeyi daha vurgulayıp konuyu kendi sınırları içine çekeceğim. On emir şimdinin söylemi içinde “Allah’ın adını boş yere anmayacaksın. Allahtan başka ilahın olmayacak” şekliyle ifade edilmektedir. Bu ifade şekli şimdiki anlamıyla Yüce Tanrı’nın tanınmışlığı olan söylemdir. MÖ. 1200’lerde henüz Yüce Tanrı telaffuzu yoktur.
El; Tanrı ya da vacibil vücut, ya da vücudu bari gibi canlı oluş, diri oluş, hay oluş düşüncesiyle ortaya konmadı. Var olan kolektif sahipliği kişisi sahiplik kılma adına sahiplenmeyi; kolektif olandan kişisel olana ‘geçişi ritüel’ eden geçiş ritüeli, bir anlayıştı. Allah yerine geçen bir söylem olukla ortaya konmadı.
Yehwe oligarşisiyle El oi (Elohim olup ruh -o dur anlamına) olan bu söylem tek Tanrı’lı denen dinlerde zamanla eski söylemlerden El le-Al la-El il la-El il lah-Al al lah-Li il lah gibi bir yığın tekrar heceli yansıma isimle çok sonraları bu yeni anlamlarına kavuşacaktı. Yani Allah söylemine dönüşmüştür.
“El Baal’ini anmayacaksın” Ya da “İlahınız olan yanında, Rabbinizin adını anmayacaksınız” şeklindedir. Şimdi Rab= Allah gibiyse de doğru değildir. Bu tarihin gelişim seyrini, karartmaktır. Sizin bebekliğiniz, emekleyen çocukluğunuz olmadan ihtiyarlığınız olur mu? Eğer ilk söylem şimdiki ikinci düzenlenmiş haliyle söylenirse bilgi ve tarih bilinci yok edilmektedirler. Sonra olan önce olan olmakla; sonuç olan neden olanın yerine geçer. O vakitler “ Yüce Allah” söylemi henüz ortada yoktur bile.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta