Artık El ile birlikte El iradesine teslim olmak vardı. Üstelik El iradesine ilk teslim olmanın da kişiler arası haz yarışması vardır. "El der ki; "De ki ben ilk teslim olanlardanım". Yani irade olan kadere iman vardır.
Toplumun gücü, kişilere özgürlüğün kullanımı oluşla yansıyordu. Özgürlük toplum sayesinde ortaya konmuştur. Kişisel özgürlükler, toplumsal sağlanışla olan özgürlüğün üzerine inşacıdırlar.
Yani üreten toplumsal gücün bizi özgürleştirmesi olmasaydı kişisel olurla otomobile binen; Ay'a giden; kışın sera karpuzu yiyen özgürleşmeler oluşun getirdiği özgürlükleriniz de olmazdı. Ya neyiniz olurdu? Güce biatiniz. Toplumsal güce, El adı altında tapınmanız olurdu. Bu güç doğal güç değildi. Doğada kendiliğinden olan güç te değildi. Bu güç kolektif emek gücüydü.
Toplumsal üretim ilişkileri, sizdeki doğal kas gücünüzü biçimleyip toplumsal taahhütle yükümlenmenin meşruiyeti yapar. Bu meşruiyeti yansımayı öznel mantığın gücü de yapmıştı. İşte toplumsal bağ enerjisiyle biçimlenen bu güç, doğal olan güçten ayrılmıştı. İllüzyonlarla tapılan, taptırılan güç bu güçtü.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta