Ektiğini Biçersin Şiiri - Haydar Demoğlu

Kimi kendi doldurur, kendi içer.
Kimisi ne ekerse onu biçer,
Söz var gelir, söz var deler geçer,
Hassasiyet her ruhta ayrı eser.
*
Sinirle kalkan zararla oturur,
Bir kaşık suda fırtına koparır,
Sonra; kendim ettim kendim buldum der,
Diyen; hatasını kabullenmiş olur.
(Ektiğini biçmek kanımca budur.)
*
Bazen uzaktan her şey kolay gelir,
Oysa önyargı insanı bitirir,
Öğrenmek için sabır gereklidir,
Sabırsızlığın sonu bencilliktir.
*
Mantık duygunun önünde olmalı,
Düşünmeden, göz karartmak zararlı,
Sabırdır, nefislerin terbiyesi,
Kalp sabrı bilmez, çeker zararı…
*
Yazarım duygularım, mısra, mısra…
Neye yarar kalp kırıp, kalp yıkarsa,
Sabır ekip, sevgi biçemiyorsa,
Yazıklar olsun yazardaki ruha.
*
Demek ki bu kafa ve gönül kumda,
Bu gönül; gözü kör kapalı oda.
Hata; kendi edip kendi bulanda,
Oysa ektiğini biçendir, usta.
*
Bu demde ben kendimi yaraladım,
Duygularımla yarama tuz bastım,
Pozitif düşünüp de bakamadım,
Akrep gibi kendimi zehirledim.
*
Bir dost ektiğin biçiyorsun dedi,
Şiir yazarken bunu da düşünmeli,
Aklın yolu birdir, biliyorum ki
At gözlüğü gözümdeymiş demek ki.
*
Yazarım, âlemin doğrusu gibi,
Suçlarım, bilip bilmeden âlemi,
Ne sanıyorsun kendini, demezler mi?
Silkin, uyan, haddini bil, kimsin ki.
*
Bırak âlemi, kendi eğrine bak,
Elde kusur arayansın, be ahmak,
Marifet iğnei kendine sokmak…
Fırsat verilse sende takarsın mask.
*
Âleme nasihatle çokbilmişsin,
Nasihatlerine, kendin uymazsın,
Hani derler; yap İmam’ın dediğin,
Yapma imam’ın yaptığından mısın?
*
Demoğlu; bitir artık, kır kalemin,
Duyguna kırbaç vur, kilitle dilin,
Çok yanılır, zanneden çok bildiğin.
Söz gümüş, sukut altın, bilmelisin.
Haydar Demoğlu