Ekspres Duygular Şiiri - İsmet Zeren

Çiğli üşüyordu
Ve ben ağlıyordum
Sessizliğime
Gerçekten ağlıyordum
Şiir gülüyordu
Ben ağlıyordum

Karanlık dökülüyordu
Çınar ağaçlarının dallarından
Bahar...
Belkide benim son baharım
Ağlıyordu kuşlarla birlikte

Yaşam akıp gidiyordu
Vallahi akıp gidiyordu
Siz görmüyormusunuz
Dost bildiklerim
Siz?
Ölmüyormusunuz?

Ölmek ağır bir kelime
Kuş şansımı bırakırken kelime
.......Benim sevdiğim ölürcesine
Yaşam akıyor görmüyormusunuz?

Bazı harfleri
Yanlıştı hayatımın
Şimdi o yanlışlardan
Şiirimi yazma zamanı
Tasarlayabildiğim bir kaç cümleydi
Yani yazdığım
Ve yaptığım
Yanlış bir imlaydı...

Ha...ha...ha...
Hah... hah... haa...
Bu benim gülüşümüydü
Dudaklarımın öpüşümüydi
Ölümün soğuk busesini
Yaşam akıp gidiyor
Ekspres duygularla
Uzun rayların bir çelik çığlığında

Su dudaklarımdamıydı
Zaman kollarımdamı
Pış pış da pış pış
Uyu zamanım uyu
Bak geliyor hayırsız dayı
Ömür dayısı gel artık
Yaşamım kollarımda
Duyguları kargolarda unuttuk

Bir bilsem
Ah bir bilsem
Nerden geldiğimi ben hiç bilmedim
Onun için nereye gideceğim de bilinmez
Ama çalalım bir kapıyı
Tanrı misafiri diye
Alırsın belki içeri
Ben ruhundaki geceyarısı ekspresiyim
Yolculuğum puşetli

Uyanıkmıydın sahi
Sen bana yanıkmıydın
Lambalar yanıkmıydı
Gecenin sahipsiz benliğinde

İşte böyle
Sessizce geldim
Sessizce gidiyorum
Seyrettim alemi
Rahatladım/imledim
Belkide ağladım
Kimseyi rahatsız etmeden
Kimseyi uyandırmadan
Gidiyorum
Hoşçakal!

Dur kondoktör
Benide al......