Geçip giden yıllar hiç mi bir şey katmaz insana fazladan,
ne bahardan nasibini aldı bu yürek nede yazdan,
bir gün düşün, bütün yıllarına anlam katan
ve aynı günü tekrar düşün bir türlü anlam kazanamayan…
Ya biri bana anlatsın hep mi yarım kalır hep mi eksik kalır insan.
Şimdi söyle bana varsın diye gülümse mi diyeyim gözlerime,
yoksa yokluğunda ağlamı diyeyim yüreğime
her zaman ki gibi, varla yok arasında sıkışıp kaldım yine.
Varlığın yokluğunun altında ezilip giderken,
bilesin ki bir bir eksiliyorum senden
ve sana bir şey söyleyeyim mi?
Bu eksiklik yavaş yavaş çıkmaya başladı kontrolümden.
Dedim ya...
Varla yok arasında işte !
Kocaman bir boşluk var canımın orta yerinde
sanırsın ki yemin etmiş günden güne büyümeye
kusura bakmada!
Artık baş edemiyorum
ömrümü esir alan bu hiçlikle.
Alabildiğine yorgunluk çöktü dizlerime
isyan birikti dilime
ulan o değilde !
Yok olacağım bu gidişle...
Hep mi yarım kalır insan,
hep mi eksik kalır bi söyle ya bi söyle
şimdi var ya varlığına da yokluğuna da!
Neyse...
Kayıt Tarihi : 12.10.2019 20:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Varla yok arası ...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!