Eksiliyorum Şiiri - Adem Aktaş

Çocukken;
cebime yirmi bin lirayı sıkıştırıp,
yanağımı okşayan dedem öleli bir ay oldu.

Her seferinde yüreğimi bıraktığım evimden,
pancar kokan babamın odasından
yine yüreksiz çıkıyorum…
Gözlerim her zaman anlamlı ve inanılmaz bir coşkuyla bakan
babamın gözlerine takıldı,
kanlı, yorgun ve gururluydu biliyorum.
Cebimde bir lira, ideallerim ve annemin arkamdaki duaları ile
çıkıyorum yola…
Onları bende kalan yürekleri ile özlüyorum.
Gidiyorum gidiyorum…

Hep bir yerlerde bir şeylerimi, birilerini, bir diğer parçamı bırakıp
gidiyorum…
Birilerinin de bir şeylerini alarak geri dönüyorum
Eksilip gidiyorum işte…
Bir yarım İzmir’de, bir yarım Niğde’de, bir yarımda Van’da kalıyor öylece…
O binlerce kilometreyi gözlerimle süzüp bitiriyorum.
Yollar bitiyor ben bitiyorum…
Üç parça ve yüreksiz
Hep eksildiğimi bile bile
çaresiz bölüyorum yüreğimi
Olduğum yere çöküveriyorum öylece…