Eksilir Mevcut Şiiri - Ömer Arıkan

Kadir Mevlam bu yazıma bir son ver.
Yalpalıca kaderime bir yön ver.
Ölmem için vadem içinbir gün ver.
Beklemekten bıkar oldu bedenim.
Hep ardıma baka baka giderim.
Huzurumu el elinden alan ben.
Kaybetmişim her şeyimi solan ben.
Zaman geçti saçın, başın yolan ben.
Tırnağıma güç ver, cezamı verem.
Senin huzuruna öylece varam.
Su gelsin ateşle birlikte bana.
Emir ver de sarsın tenim yılanı.
Ejderha, cin, peri dik te her yana.
Kanımı dondursun korku ve acı.
Belki de cezamın budur ilacı.
Sırılsıklam eyle her gece tenim.
Korku ver rüyama birlikte benim.
Varsın huzuruna toprak bedenim.
Çiğnet sonsuza dek ayak altında.
Ya da batır yerin yedi katına.
Huzur verme gayrı bitir isteğim.
Al elimden birer birer desteğim.
Gamlıyım, kederli, gayrı yastayım.
Göz yaşımı akıt, artık boşalam.
Kuru gözle bu dünyada yaşamam.
Beynime soru ver, girift sorular.
Gönder karıncaları, böcek, arılar.
Derlerki yaşın yolu yarılar.
Hangi yola çıktım, nere giderim?
Yolum sona erse bile niderim?
El aleme sözü geçmez biri oldum.
Çok dilek diledim, birini buldum.
Gayrı sıkıntıdan, dertten yoruldum.
Zamanla ilacım diye sar beni.
Bir kuytu köşede yalnız al beni.
Kimseler görmesin, bilmesin kimse.
Razıyım koksa da tenim çürüse.
Dostlar ümit kesse, düşman sevinse.
Kilitli bir sandık, tabutum saklar.
Hala bir umutla bekler ıraklar.
Bu son yazım diye burda bitirsem.
Sonsuz yaşamımı sona erdirsem.
Sılaya hediye tenim götürsem.
Beş metre kefene sarılı vücut.
Biri gider gayrı, eksilir mevcut.