Ekşili Maya. Şiiri - Abdulhamit Erkaner

Mümine fani dünya, tatsız bir ekşili maya,
Salihe İman, kalpte pişen, Bir Esmaül Hüda,
Çürüyen ne varsa, Ölüme mahkûm, Bir eşya,
Ne mutlu onlara, Sabır edip, Tevhidi haykıranlara.

Haram olanlar lezzetsiz ve kifayetsiz bir çaba,
Neden israr edilir ki! Geçici zevkler boşa cefa,
Dileyene, isteyene, sakınana, Hidayet kula bir ihya,
Rahmandan: Rahmet yağmurları bir sela bir rüya,

Öğüt ve ibret almamak niye!
Bedenin üstündeki varya bir kafa,
İnadına inkâr isyan ve taşkınlık niçin,
Nefsini ilah edinmiş adeta,
Ölümden korkar titrerde,
İnanmak istemez ve derki ya ahiret yoksa
İşte bu dünyaya böyle aldanır insan,
Kendine zalim, zulmüne şahit, bir zorba,

Sonra Muttakilere düşman kesilir,
Şeytanca, Rabbisinin yolundan çıkar, haince,

Yeryüzünü fitne fesat yayar,
Savaş çıkarır kan döker,
Tecavüz eder, alçakça,
İlahi yasaları tanımaz,

Gökten inenler mi bize fayda verecek der? Münafıkça,
Rahmanın nimetlerini yer şükretmez,
İmtihan edildiğini bilmez ve ölür, Ateşe atılır leşçe.

Mümine her şey o’nun ayetleri ve delillerdir,
Kur-an ve tüm indirilenler onun rehberidir,
Mümin olmak ise, aklını kullanmak gereklidir,
Yoksa yolunda ve önünde yalanlar ve hurafeler döşelidir.