Eksilen masallar için karalamalar

hoyrat bir avuntusuzluktur
denize çakılan son yıldız gibi
son ayrılığımız
anafora benzer,döner durur zaman
ki
hiç kımıldamaz ışığı gözlerinin
sıçradığımız uykularda donar repliklerimiz

ülkesi olmayan
yoksunluklar yürür gider kendi gerçeğinde

rengini matlaştırmaya kalkışırken
ufalanır parmaklarım,dokunamam sözcüklerime

kol gezerken
çözülüp dağılmış seni arayış yorgunluklarım
sinerim avuçlarınla örttüğün yüzüne

aynalar kırılır çiçekler bozulur
sularla didişir söğüt dalları

ağırdan ağırdan çekingenleşir
canıma okuyan delta

kendime güz kalırım sana nazlanamadıkça

sökülür pupa yelkenleri sevdanın
taş kesilirim ürkerim
hangi gecenin gizinde saklanır yediverenin kokusu
kestiremem….

çalmalarına izin verme çocukluğumu
kimselere sığamam ben...