Demir balık, kurşun asker, tahta at,
Terkisiz yol, tarifsiz renk
Kuyulu bahçe, konuşulmayan ölüm
Akşamsefaları, arkası yarınlar
Gelecek hiç gelmeyecekmiş gibi
Çocukluğu karanlığa hazırlar!
Avuçlarda derin boşluk
Ah hazan, vah hüzün!
Omuzlar üzerinde ağırlanan dönüşsüzlük
Düşmanın en gizili fark edilmemiş zaman
Aynı suda yıkanmayan her şey!
En uzun saçlı sevgili:
Yağmur
Eski öpüşlerini neden saklıyor?
Sevgi her seferinde nasıl kolay söyleniyor.
Ne kolay unutuluyor açlıklar, sefaletler!
Ölen çocuklar sanki bu dünyada ölmüyor.
Her sınavda yalnızlaşanlar!
Yara hangi coğrafyada dağlanır?
Deniz nerde biter, ada nerde başlar?
Bıyığımı kessem, yüzümü silsem,
Hüznüme kendimi assam…
Unutmaya kâr mıdır?
Yitirilmiş saygı, eksilen istem,
boynumdaki ilmek
midir
yitirmek…
Ocak 2007 / Ankara
Şenol DenizciKayıt Tarihi : 18.6.2007 10:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!