Eksilen Gölgeler Şiiri - Kenan Kara

Buluştuğumuz orman yanıyor
Gölgelerimiz eksiliyor
Ağaç önlerinden azar azar
Senin altın düşlerine erişemem
Çağlar boyu kente işleyen ağıtlarla
Odamın suskunluğuna bıraktın beni
Kısık ezan sesleri benim için son çağrıdır

Çok uzaklardan geldin
Sayısız yıldızlarla gecelerimi süsledin
Yıldız kalıntılarıyla doldurdun içimi
Ateş kustum bir müddet
Bak ne kadar yenildim topraklar içinde
Beni bırakma dedim
Sesim kil katmanlarına çarptı, aşamadı
Fırtınalara yakalandığım gecelerde
Bıraktın ellerimi
Avucumda bir mum alevi gibi asılı kaldı
"Seni hep sevdim." deyişlerin

Permafrost topraklardan geçtim
Yüreğindeki buz dağlarına çarptım
Aşamadım
Zamanı geri alamadım
Geç kaldım
İmrul Kays'ın kelimeleriyle geldim
Duymadın, yok saydın

Bendim yapayalnız geceye sığınan
Karanlığı, aşkımla ölümlüler arasına bir perde kılan

Nerede yanıldım ki
Ulaşmaya çalıştığım gökyüzünü
Ulaşılmaz kıldın
Uneyze bilirdi sevildiğini
İçinde bu kadar gitme isteği varken
Papatyaları toplamaktan vazgeçtim

Yolumun uzun oluşu
Sana son hediyemdir
Ama bir daha yoluma çıkma
Yüreğin kadar soğuk bu topraklarda

18.09.2020