En acısı da şuydu
Kilometrelerce ötede
Nefes alıp veriyordu ya
Yalnız değilsin diyordu tutunduğu hayat
Bu da bana yetiyordu
Dayanak dedikleri
Sırta yani
Karşılık beklemeden sevmesi
Ana kokusundan gayrı neydi ki
Kimseymişim önceleri
Birine bir şeymişim yani
Kimsedeki 'se' takısı kadarcıkmış ciğerim
Dediler kim kaldın 'SE' hakka yürüdü
Sırtım
2017 Ocak Beş'tendir üşüyor ana
Sığıntımmışsın sen benim... / Oğulcuğun
Kayıt Tarihi : 3.5.2020 22:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Anacığımın aziz hatırasına derin halis ve saygıyla...
Anneciğinize Allah' tan rahmet dilerim, size de sabırlar...
TÜM YORUMLAR (1)