Eksiktim Şiiri - Yusuf Göral

Eksildim.
Sol yanımdan,
Eksiğimdin,
Cam kenarında.
Yağmurlu yollarda,
Çay bahçelerinde,
Hayatımın orta yerinde…
Eksildim.
Baştan aşağı.
Eksiğiydin işte.
Gülüşlerimin,
Hikâyelerimin,
İçtiğim suların,
Geçtiğim yolların.
İşte eksildikçe eksildim.
Gözlerinden sonra.
Her adım attıkça,
Bir yudum daha aldıkça,
Adını ah çekerek anıkça
Yaşadıkça, ya da
Yaşamaya çabaladıkça…
Önceden sanırdım ki;
Kuşlar uçar,
Balıklar yüzer,
İnsanlar ise gülümser.
Meğer eksikmiş her şey.
Sensizim sensiz.
Ne kuş uçar,
Ne balık yüzer,
Ne de başka bir şey.
Belki de eksilmeliydim.
Kenarımdan,
Yahut tam orta yerimden,
Yalnız yürümeliydim,
Sana küs yollarda,
Kırık cam kenarlarında,
Ağır ağır yudumlamalıydım,
Şükürle dolu bardağımı
Sabır çekilen masalarda
Şiirler yazmalıydım.
Evet, satır araları ben,
Başlığı sen olan.
Eksiğimi senle değil,
Sana rağmen senle tamamlamalıydım.
O’ndan geldi diyerek,
Öpmeliyim gül kokan,
Püskülleri al al olan,
Canım seccademi.
O zaman anlarım illaki;
Kuşların, balıkların, insanların,
Nasıl şükrettiğini…
Evet sana rağmen senle
Tamamlayacağım.
Eksilen yanlarımı.
Varlığın ayrı,
Yokluğun apayrı hediye,
Ne mutlu gönlüme.
İyi ki varsın,
Tamamlayanım…