Eksiklik zail olan sevgisizlik!

Ne dert ve ne de
Nefeslerden sâri olan kasvet
Umuma tebelleş olan zillet, en hazin olan bir dert

Ne gariplik
Ve ne de yetim olan keyifsizlik
İnsan kalbinde en büyük eksiklik zail olan sevgisizlik

Ne hoca ne hacı
Ve ne de bacalardan tütmeyen sancı
Ey sokakların sakini olan garip akşamcı ne büyük acı

Hey mahzun olan bacı
Haklısın lakin kim şimdi her kez yabancı
Ne erdemli can kaldı, ne vuslat için yaşanan kan vardı

Oysaki
Hakikat tüm çıplaklığıyla aşikârdı
Kim kime yabancı, yaralar niye kaşındı hancı dahi kaçtı

Millet evet ulus devlet
Bir düşün kim kiminle husumeti illet
Mana nerede kaldı, ey idrak ile sabrı yudumlayan şükret

Medeniyet adına ar dışlandı
Etrafıma soruyorum edep kiminle barışıktı
Alınmadık ne kaldı, delinmedik kulak sanki tatsız şakaydı

Anam karşımda zandı
Babam uykusunda perişan olan candı
Şimdi onlardan arta kalan ne vardı, hasletler hep dışlandı

Milli eğerler
Örfü olan adabı muaşeretler
Mazi sayfalarında, tozlu raflarda ve ekranın tuzağında şaştı

Kız anasına değil
Ana kızından medet uman ardı
Vefa nerde kaldı, zaman niçin hakkıyla okunmadı ne vardı

Er adamdan sayılmadı
Komutan protokol için konuşandı
İhdas edilen eğitim kimden alındı ve neden erat zayiattaydı

Anaların gözünde yaş mı kaldı
Yetim çocuklar kim bilir ne kadar perişandı
Ekâbirler toplantı üzerine toplantı yaptı lâin acı kime kaldı