Ben...İşte öyle eskisi gibi kuvvetli bir adam değilim artık...
Kendi yalnızlığımda, kendi dertlerimin üzerinde,
Tek başına bir limanım...
Yanaşsan yıkılacağım...
Bırakıp kaçsan,
Yaşayamayıp fi tarihli masallarda,
Mişli, belki dili bir geçmiş olup kalacağım...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta