Ertelemeyi, ötelemeyi, ötelenmeyi öğreten yıllarımızın ardında kalanları...
İşi bitmiş düşlerin kırıntılarında yaşamayı, öğrendik…
Yetinmeyi, yetindikçe acınmayı, acınası bakışların içinde yaşamayı, öğrendik...
Eksik yaşadık hep ertelediğimiz umutlarımızdan kalanları...
İnanmışlığın kör düşüncelerini yaşadık, yaşadıkça vazgeçilmiş isteklerimizde boğulduk ve kızmamayı, sükuneti aramayı öğrendik...
O şimdi ne yapıyor
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
Devamını Oku
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
Senin bana nasıl baktığını biliyorum, bense sana nasıl bakarım sadece ben bilirim…
Bir yangın ateşi bu isleri gözlerimi yakıyor, hem de yaralıyım,
Yalandan bir kırçiçeği gönderiyorum sana, san ki eski günlerden biri gibi…
Benden sonra ne varsa fazlası senin olsun
Harika bir şair yüreği..nasıl beğenmem..10 puan ve listem..Ufkun YAREN
kalemin emeğine sağlık hayat bizim istediğimiz çizgide gitmiyor ne yazık ki illa ki içimizde uhdeler sıra sıra
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta