Ertelemeyi, ötelemeyi, ötelenmeyi öğreten yıllarımızın ardında kalanları...
İşi bitmiş düşlerin kırıntılarında yaşamayı, öğrendik…
Yetinmeyi, yetindikçe acınmayı, acınası bakışların içinde yaşamayı, öğrendik...
Eksik yaşadık hep ertelediğimiz umutlarımızdan kalanları...
İnanmışlığın kör düşüncelerini yaşadık, yaşadıkça vazgeçilmiş isteklerimizde boğulduk ve kızmamayı, sükuneti aramayı öğrendik...
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Senin bana nasıl baktığını biliyorum, bense sana nasıl bakarım sadece ben bilirim…
Bir yangın ateşi bu isleri gözlerimi yakıyor, hem de yaralıyım,
Yalandan bir kırçiçeği gönderiyorum sana, san ki eski günlerden biri gibi…
Benden sonra ne varsa fazlası senin olsun
Harika bir şair yüreği..nasıl beğenmem..10 puan ve listem..Ufkun YAREN
kalemin emeğine sağlık hayat bizim istediğimiz çizgide gitmiyor ne yazık ki illa ki içimizde uhdeler sıra sıra
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta