Eksik Sokak Şiiri - Sedat Emrem

Ben eksik sokağım,
Solumdan ötesi çıkmaz...
Sen işçi yorgunlukları, süründüğüm taş duvarları...
En çok da tenhası kalabalıkların
Sessiz ölüşleri park kuşlarının...
Eksik sokağım; sökülmüş parkeleri, kilit taşlarım...
Sana sapmaktan başka bir yön yok
Çıkmazım, karanlığım...
millenmiş gözleri; kör, sağır devriye araçları...
Trafik ışıkları...
Ortasında kalmışım, içe yolculukların...
Alışılmış, geveze susuşların
İç çekişleriyle yorgunlukların
Sokağıyım, anladım...
Anladım kendimle savaştayım
Aklanmayan siyahlardayım...
Senle tek, kendimde paramparçayım...