Hafif fırtınalı bir kar
Beş günlük iznin son gecesi
Buğulu bir pencere ardında
Beethoven ve Süreya şiirleri
Kararlıydım göğsümdeki betonu söküp atacak
gönlümdeki kuşları göğüme salacaktım
İhmalse ihmal, katı tedbirleri bırakacak
dışarı kendim olarak çıkacakdım
Dışarıda kar
İçeride ben
Beethoven, süreya ve kahve ile
cennetin kokusu doldu bir an içime
Ama o da ne!
Döküldü fincandaki kahve
Kırıldı kulbu
halıda sinirli leke!
Mutluluk paradoksu mu bu?
Tecrübesizliğin sakarlığı mı yoksa?
Neden ansızın kötü bir şey olur
insan böylesi mutlu olunca?
18?1?2016
Kayıt Tarihi : 11.10.2021 21:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!