Ayrılmışlar
Kanları kaynaya kaynaya
Dönmüş durmuş gramofon
Hep aynı yerde takılıp kalmış o fa’ya…
Köprüler yıkılmış
Geçememişler ince sulardan köhne bir sandalla.
Düşünce dalgalara imdat diyerek sarılmışlar cılız la’ya..
Duymamak için seslerini
Kalmamak üzere benliklerinin en derinlerinde
Iraklaşmak için çavlan çavlan birbirlerinden.
Koparmışlar zincirleri
Eşiksiz kapı önlerine
Taş gibi ve kaskatı
Koyuvermişler yüreklerini
Umarsız dualar gibi yayılımış boşluğa acı bir si
İkisi birden sırtlarını dönmüşler geçmiş günlere
O geçmiş günler ki her biri
Krater kuyusunda sıkboğaz edilmiş bir budanmış re.
Karanlığın uçucu koyusu
Ayna yüzeyine düşerken
Baharda güz ortasıymış sanki
Bütün şarkıların sonunda
Hep aynı mi
Dişleyerek yumruklarını
Azaplı sulara bırakmışlar bedenlerini
Karbon kağıdı sarılı hıçkırık sesleri
Yankılanırken Adamo’dan
Dayanılmaz feryat duvarları yükselmiş hep aynı do’dan.
Kayıt Tarihi : 27.5.2011 21:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tebrik ediyorum,şahsınıza ve kaleminize saygımla
Hikmet YURDAER
TÜM YORUMLAR (13)