insan içerlerinde hezimetlerini törpülerken,
burulmaları bir sözde bir gözde,
bıçak gibi keskinliğini biler.
öyle bir batar ki...
her yeri kesilir insanın.
neye tutunacağını bilemeden,bulamadan,
kopar yiter....
ne yana gitse neye tutunsa,
elinde kalır..
sözleri dilinde,
sızısı yüreğinde.....
iyi olsada insan,
hayatta hep eksik kalır...
hivda
Güler TalayKayıt Tarihi : 9.11.2007 21:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
mevlana demiş ki;
insanın,kendinden kopması
kendinden ayrılması kadar derin
ve acı bir ayrılık var mı?
dön artık kendine,
gir içine,sığ kabına sıkışsanda,
kendin ol artık,kendin gibi yaşa.
boş ver heveslerini,
hayallerini de koy bir kenara.
yak hırslarını en azgın ateşlerde.
savur rüzgara bütün kıskançlıklarını,
gir, içine gir,
kaybettiğinin farkında olamadığın
kendini bul......
bu şiiri çağrıştıran bir şiirim...yorum niyetine :)
saygılar
TÜM YORUMLAR (4)