Eksik Kalıyorum Şiiri - Bayram Karaali

“Kaburgamın altın parçası”
Eşitliğimiz bozulduğu o gün,
Yasak elmanın esrik tadında,
Medeniyete can veren ikiz sularında,
Nuh”un tufanında eksik kalıyorum…

Ağaçsız,ekinsiz,susuz çöl ortasında,
Taşınıyor altınlar,taşınıyor yakutlar,
Ziyafetler,cariyeler,kadınlar,
Süleyman tapınağının zenginliğinde,
Hep eksik kalıyorum…

Dehak; Yılanlarını doyurmaya,
Acılarını dindirmeye,
Acımasızdı,rahmet okuturken ölüme,
Kawa; Demirci çekicinin darbeleriyle
Son verene kadar bu zalimliğe,eksik kalıyorum…

Truva önlerinde sıralanmışlar,
Doğurup,emzirdikleri sırtlarında,
Bacıyan-ı Rum’lar savaşıyorlar,
Tabiat Ana’ya sadakatlerinde,
Hep eksik kalıyorum…

Işık taifeleri,gönülden demleniyor,
Bir post, bir dost kırkların sofrasında,
Çile dolduruken,Varlığın birliği yolunda,
Sırrına teslim olup son kapıda,
Aşk’ı bulurken eksik kalıyorum…

Mars’ta hayat arıyorlar,
Teknolojinin bilmem kaçıncı safhasıyla,
Yaşlı ama doğurgan Anamızı katlediyorlar,
Altın çorbası içiyorlar,lağımlara inat,
Aç bebeklerin gözlerinde eksik kalıyorum…
İnsanlığım hep eksik kalıyor…

29.Ağustos.2012-Kartal