devrimci bir tutum gibi azalan,
havva’nın çocukları gibi çoğalan
bir kimsesizlik ve kimsesizliğimiz;
sanki bir lara fabian konseri
kadavrasından öpüyorum mutluluğun
içtihâdsiz her adam adına yemin edebilirim ki;
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta